Suwalski Gigant

Jest to jezioro graniczne. Po polskiej stronie jego powierzchnia wynosi 234 ha, co sprawia że jest ono największym jeziorem w okolicy Puszczy Romnickiej.  Na terenach wokół jeziora znajduje się plaża miejska, ośrodki wypoczynkowe oraz liczne kwatery prywatne. Złowić tu można: szczupaka, sandacza, leszcza, krąpia, płoć, ukleję.

Jest to rozległy, zwarty kompleks leśny stanowiący część Pojezierza Litewskiego, a zarazem najbardziej na północny wschód wysunięta część Mazur Garbatych. Puszcza Romincka charakteryzuje się unikalną fauną i florą, przypominającą nieco tajgę. Przeważają tu drzewostany sosnowo-świerkowe z domieszką dębu, lipy, brzozy i grabu, a w zagłębieniach terenu – olszy. Ze względu na trudno dostępną rzeźbę terenową żyją tu wszystkie polskie gatunki zwierzyny łownej, poza żubrem. Są to: łoś, jeleń, sarna, dzik, wilk, lis, ryś, borsuk, jenot, wydra, leśna domowa, gronostaj, zając bielak, ryjówka, smużka, wydra, bóbr. Nazwa puszczy ma niejasną etymologię. Może ona pochodzić od pruskiego antonimu "Romowe", które było wedle źródeł krzyżackich miejscem kultu pogańskiego i sejmików elity pruskiej, a może również od Rominty.

W Puszczy Rominckiej, wzdłuż granicy z Rosją, na nieistniejącej linii kolejowej Gołdap-Żytkiejmy znajduje się wiele interesujących konstrukcji mostowych. Do najciekawszych i jednocześnie mało znanych należą trudno dostępne i dobrze ukryte między drzewami trójprzęsłowe mosty w Botkunach. Zwane są one lokalnie Jurniszki, od przepływającej opodal rzeki Jarki. Są to dwa mosty budowane na modłę zachodnią, aby w razie zniszczenia jednego był drugi w zapasie. Mają ok. 25 metrów wysokości i zostały zaprojektowane przez włoskich architektów. Tory zostały rozebrane po 1945 roku.

W okolicach Stańczyk przyciąga dolina Błędzianki, która na kilkunastu kilometrach początkowego biegu utworzyła jeden z najpiękniejszych wąwozów tego regionu. Głęboko wciśnięty w podłoże przecina wzgórza morenowe w okolicach Maciejowięt i Stańczyk. W latach dwudziestych stanęły tam słynne mosty kolejowe spajające wyniesione brzegi Błędzianki na wysokości 32 metrów nad dnem doliny. Ich architektura i potęga sprawiły, że zwane są „akweduktami płnocy”. W Polsce nie mają konkurencji. Stąd też stanowią cel wielu wycieczek turystycznych.  

Pałac pochodzi z  XIX wieku i niegdyś zwany był Doliną Karoliny. Inicjatorem jego budowy i ówczesnym właścicielem był hrabia Grafa von Stillfrieda. Miejsce to zasłynęło ze specyficznego mikroklimatu i leczniczej wody, którą rozprowadzano po całym gospodarstwie. Obecni właściciele kompleksu chętnie opowiadają ciekawe historie o tym miejscu. Legenda mówi, że zimą 1411 roku, gdy Litwini wracali spod Grunwaldu jedno z dział przełamało taflę lodu, po której przechodzili. Żołnierze wraz z końmi i całym ekwipunkiem zatonęli w Golubskim jeziorze. W każdą mroźną zimę słychać tam jęki i stukot koni wydobywający się z dna jeziora. A ekipy nurków od wielu lat bezskutecznie poszukują zaginionych.
Na terenie obiektu obecnie znajduje się Spółdzielnia Rękodzieła Ludowego i Artystycznego, a także kompleks rehabilitacyjny.